10 : അവന് തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരുന്നില്ല; അവന്റെ ഭവനം ഇനി അവനെ അറിയുകയില്ല.
11 : അതിനാല്, എനിക്കു നിശ്ശബ്ദതപാലിക്കാന് കഴിയുകയില്ല, എന്റെ ഹൃദയവ്യഥകള്ക്കിടയില് ഞാന് സംസാരിക്കും. എന്റെ മനോവേദനകള്ക്കിടയില് ഞാന് സങ്കടം പറയും.
12 : അങ്ങ് എനിക്ക് കാവലേര്പ്പെടുത്താന് ഞാന് കടലോ കടല് ജന്തുവോ?
13 : എന്റെ കിടക്ക എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും, എന്റെ തല്പം എന്റെ വ്യസനം ശമിപ്പിക്കും എന്നു ഞാന് പറയുമ്പോള്,
14 : സ്വപ്നങ്ങള് കൊണ്ട് അങ്ങ് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു; ദര്ശനങ്ങള് കൊണ്ട് എന്നെ പരിഭ്രാന്തനാക്കുന്നു.
16 : ഞാന് ആശയറ്റവനാണ്; ഞാന് എന്നേക്കും ജീവിച്ചിരിക്കുകയില്ല. എന്നെ ഏകനായി വിടുക; എന്റെ ജീവിതം ഒരു ശ്വാസം മാത്രമാണ്.
17 : അങ്ങ് മനുഷ്യനെ ഇത്ര കാര്യമാക്കാനും അവന്റെ പ്രവൃത്തികള് ഉറ്റുനോക്കാനും
18 : ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും അവനെ പരിശോധിക്കാനും, ഓരോ നിമിഷവും അവനെപരീക്ഷിക്കാനും അവന് ആരാണ്?
19 : ഉമിനീര് ഇറക്കാന്പോലും ഇടതരാതെ എത്രനാള് അങ്ങ് എന്നെ നോക്കിയിരിക്കും?
20 : മനുഷ്യനെ ഉറ്റുനോക്കിയിരിക്കുന്നവനേ, ഞാന് പാപം ചെയ്താല്ത്തന്നെ അങ്ങേക്ക് അതിനെന്താണ്? അങ്ങ് എന്തുകൊണ്ട് എന്നെ ഉന്നം വച്ചിരിക്കുന്നു? എന്തുകൊണ്ടാണ്, ഞാന് അങ്ങേക്ക് ഒരു ഭാരമായിത്തീര്ന്നത്?
21 : എന്റെ പാപങ്ങള് അങ്ങേക്ക് ക്ഷമിച്ചുകൂടേ? എന്റെ തെറ്റുകള് പൊറുത്തുകൂടേ? ഞാന് ഇപ്പോള് പൊടിയില് ചേരും. അങ്ങ് എന്നെ അന്വേഷിക്കും, എന്നാല്, ഞാന് ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.