1 : കടല്ത്തീരത്തുവച്ച് യേശു വീണ്ടും പഠിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി. വളരെ വലിയ ഒരു ജനാവലി അവനുചുറ്റും കൂടി. അതിനാല്, കടലില് കിടന്ന ഒരു വഞ്ചിയില് അവന് കയറി ഇരുന്നു. ജനങ്ങളെല്ലാം കരയില് കടലിനഭിമുഖമായി നിന്നു.
2 : അവന് ഉപമ കള്വഴി പല കാര്യങ്ങള് അവരെ പഠിപ്പിച്ചു.
3 : അവരെ ഉപദേശിച്ചുകൊണ്ട് അവന് പറഞ്ഞു: കേള്ക്കുവിന്, ഒരു വിതക്കാരന് വിതയ്ക്കാന് പുറപ്പെട്ടു.
4 : വിതച്ചപ്പോള് വിത്തുകളില് ചിലതു വഴിയരികില് വീണു. പക്ഷികള് വന്ന് അവ തിന്നുകളഞ്ഞു.
5 : മറ്റുചിലത് മണ്ണ് അധികമില്ലാത്ത പാറപ്പുറത്തു വീണു. മണ്ണിന് ആഴമില്ലാതിരുന്നതിനാല് അതു പെട്ടെന്നു മുളച്ചുപൊങ്ങി.
6 : സൂര്യനുദിച്ചപ്പോള് അതു വെയിലേറ്റു വാടുകയും വേരില്ലാതിരുന്നതിനാല് കരിഞ്ഞുപോവുകയുംചെയ്തു.
7 : വേറെ ചിലതു മുള്ച്ചെടികള്ക്കിടയില് വീണു. മുള്ച്ചെടികള് വളര്ന്ന് അതിനെ ഞെരുക്കിക്ക ളഞ്ഞു. അതു ഫലം പുറപ്പെടുവിച്ചില്ല.
8 : ശേഷിച്ചവിത്തുകള് നല്ല മണ്ണില് പതിച്ചു. അവ തഴച്ചുവളര്ന്ന്, മുപ്പതുമേനിയും അറുപതുമേനിയും നൂറുമേനിയും ഫലം വിളയി ച്ചു.
9 : അവന് പറഞ്ഞു: കേള്ക്കാന് ചെവിയുള്ളവന് കേള്ക്കട്ടെ.
10 : അവന് തനിച്ചായപ്പോള് പന്ത്രണ്ടുപേരും കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മറ്റുള്ളവരും ഉപമകളെക്കുറിച്ച് അവനോടു ചോദിച്ചു.
11 : അവന് പറഞ്ഞു: ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ രഹസ്യം നിങ്ങള്ക്കാണു നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്, പുറത്തുള്ളവര്ക്കാകട്ടെ, എല്ലാം ഉപമകളിലൂടെ മാത്രം.
12 : അവര് കണ്ടിട്ടും കാണാതിരിക്കുന്നതിനും കേട്ടിട്ടും ഗ്രഹിക്കാതിരിക്കുന്നതിനും അങ്ങനെ അവര് മനസ്സുതിരിഞ്ഞ് മോചനം പ്രാപിക്കാതിരിക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയാണ് അത്.
19 : എന്നാല്, ലൗകിക വ്യഗ്രതയും ധനത്തിന്റെ ആകര്ഷണവും മറ്റു വസ്തുക്കള്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ആഗ്രഹവും അവരില് കടന്നുകൂടി വചനത്തെ ഞെരുക്കുകയും അതു ഫലശൂന്യമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
20 : നല്ല മണ്ണില് വിതയ്ക്കപ്പെട്ട വിത്താകട്ടെ, വചനം ശ്രവിക്കുകയും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ്. അവര് മുപ്പതുമേനിയും അറുപതുമേനിയും നൂറുമേനിയും ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.
30 : അവന് വീണ്ടും പറഞ്ഞു: ദൈവരാജ്യത്തെ എന്തിനോടു താരതമ്യപ്പെടുത്തും? എന്ത് ഉപമകൊണ്ട് അതിനെ വിശദീകരിക്കും?
31 : അത് ഒരു കടുകുമണിക്കു സദൃശ മാണ്. നിലത്തു പാകുമ്പോള് അതു ഭൂമിയിലുള്ള എല്ലാ വിത്തുകളെയുംകാള് ചെറുതാണ്.
32 : എന്നാല്, പാകിക്കഴിയുമ്പോള് അതുവളര്ന്ന് എല്ലാ ചെടികളെയുംകാള് വലുതാവുകയും വലിയ ശാഖകള് പുറ പ്പെടുവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ, ആകാശത്തിലെ പക്ഷികള്ക്ക് അതിന്റെ തണലില് ചേക്കേറാന് കഴിയുന്നു.
33 : അവര്ക്കു മനസ്സിലാകുംവിധം ഇത്തരം അനേകം ഉപമകളിലൂടെ അവന് വചനം പ്രസംഗിച്ചു.
34 : ഉപമകളിലൂടെയല്ലാതെ അവന് അവരോടു സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല. എന്നാല്, ശിഷ്യന്മാര്ക്ക് എല്ലാം രഹസ്യമായി വിശ ദീകരിച്ചുകൊടുത്തിരുന്നു.
35 : അന്നു സായാഹ്നമായപ്പോള് അവന് അവരോടു പറഞ്ഞു:
36 : നമുക്ക് അക്കരയ്ക്കുപോകാം. അവര് ജനക്കൂട്ടത്തെ വിട്ട്, അവന് ഇരുന്ന വഞ്ചിയില്ത്തന്നെ അവനെ അക്കരയ്ക്കു കൊണ്ടുപോയി. വേറെ വള്ളങ്ങളും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു.
37 : അപ്പോള് ഒരു വലിയ കൊടുങ്കാറ്റുണ്ടായി. തിരമാലകള് വഞ്ചിയിലേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു കയറി. വഞ്ചിയില് വെള്ളം നിറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
38 : യേശു അമരത്തു തലയണവച്ച് ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു. അവര് അവനെ വിളിച്ചുണര്ത്തി പറഞ്ഞു: ഗുരോ, ഞങ്ങള് നശിക്കാന് പോകുന്നു. നീ അതു ഗൗനിക്കുന്നില്ലേ?
39 : അവന് ഉണര്ന്ന് കാറ്റിനെ ശാസിച്ചുകൊണ്ട് കടലിനോടു പറഞ്ഞു: അടങ്ങുക; ശാന്തമാവുക. കാറ്റു ശമിച്ചു; പ്രശാന്തത ഉണ്ടായി.