1 : ദാവീദ് മലമുകള് കടന്നു കുറച്ചു ദൂരം ചെന്നപ്പോള് മെഫിബോഷെത്തിന്റെ ദാസനായ സീബയെ കണ്ടുമുട്ടി. അവന്റെയടുക്കല് രണ്ടു കഴുതകളുണ്ടായിരുന്നു. അവയുടെ പുറത്ത് ഇരുനൂറ് അപ്പവും നൂറ് ഉണക്കമുന്തിരിക്കുലയും നൂറുകുല വേനല്കാലഫലങ്ങളും ഒരു തോല്ക്കുടം വീഞ്ഞും ഉണ്ടായിരുന്നു.
2 : രാജാവ് സീബയോട് ചോദിച്ചു: ഇവയെല്ലാം നീ എന്തു ചെയ്യാന് പോകുന്നു? കഴുതകള് രാജാവിന്റെ വീട്ടുകാര്ക്കു കയറാനും, അപ്പവും പഴവും ദാസന്മാര്ക്കു തിന്നാനും, വീഞ്ഞ് മരുഭൂമിയില് വച്ചു തളരുമ്പോള് അവര്ക്കു കുടിക്കാനുമത്രേ, സീബ മറുപടി പറഞ്ഞു.
3 : നിന്റെ യജമാനന്റെ പുത്രന് എവിടെ? രാജാവ് അവനോടു ചോദിച്ചു. സീബ പറഞ്ഞു: അവന് ജറുസലെമില് പാര്ക്കുന്നു. തന്റെ പിതാവിന്റെ സിംഹാസനം ഇസ്രായേല്ക്കാര് ഇന്ന് തനിക്കു തിരികെത്തരുമെന്ന് അവന് കരുതുന്നു.
4 : അപ്പോള്, രാജാവ് സീബയോടു കല്പിച്ചു: ഇതാ മെഫിബോഷെത്തിനുള്ളതെല്ലാം നിന്റേതാകുന്നു. സീബ പറഞ്ഞു: ഈ ദാസന്റെ മേല് അങ്ങയുടെ പ്രീതി എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കട്ടെ.
6 : അവന് ദാവീദിന്റെയും ദാസന്മാരുടെയും നേരേ കല്ലെറിയാന് തുടങ്ങി. അനുചരന്മാരും അംഗരക്ഷകന്മാരും രാജാവിന്റെ ഇടത്തും വലത്തും നിന്നു.
7 : ഷിമെയി ശപിച്ചു പറഞ്ഞു: കൊലപാതകീ, നീചാ, കടന്നുപോകൂ.
8 : സാവൂളിന്റെ സ്ഥാനത്തു വാഴുന്ന നീ അവന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ കൊന്നതിനു കര്ത്താവു പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കര്ത്താവ് നിന്റെ മകന് അബ്സലോമിനു രാജത്വം നല്കിയിരിക്കുന്നു. നിന്റെ നാശമടുത്തു. നീ രക്തം ചൊരിഞ്ഞവനാണ്.
9 : അപ്പോള്, സെരൂയയുടെ മകന് അബിഷായി പറഞ്ഞു: ഈ ചത്ത പട്ടി എന്റെ യജമാനനായ രാജാവിനെ ശപിക്കുന്നുവോ? ഞാന് അവന്റെ തല വെട്ടിക്കളയട്ടെ?
10 : എന്നാല്, രാജാവു പറഞ്ഞു: സെരൂയ പുത്രന്മാരേ നിങ്ങള്ക്ക് എന്തുകാര്യം? ദാവീദിനെ ശപിക്കുക എന്നു കര്ത്താവ് കല്പിച്ചിട്ടാണ് അവനതു ചെയ്യുന്നതെങ്കില് അരുതെന്നു പറയുവാന് ആര്ക്കു കഴിയും?
11 : ദാവീദ് അബിഷായിയോടും തന്റെ ദാസന്മാരോടും പറഞ്ഞു: ഇതാ, എന്റെ മകന് തന്നെ എന്നെ കൊല്ലാന് ശ്രമിക്കുന്നു. ഈ ബഞ്ചമിന് വംശജന് ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതില് പിന്നെ എന്തദ്ഭുതം? അവനെ വെറുതെ വിട്ടേക്കൂ, അവന് ശപിക്കട്ടെ. കര്ത്താവ് കല്പിച്ചതുകൊണ്ടത്രേ അവന് ശപിക്കുന്നത്.
12 : കര്ത്താവ് എന്റെ കഷ്ടത കണ്ട് അവന്റെ ശാപത്തിനു പകരം എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചേക്കും.
13 : അങ്ങനെ, ദാവീദും കൂടെയുള്ളവരും യാത്ര തുടര്ന്നു. മലമുകളില് ദാവീദിന്റെ വഴിക്കു സമാന്തരമായി ഷിമെയിയും നടന്നു. അവന് ശപിക്കുകയും കല്ലും മണ്ണും വാരി എറിയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
14 : രാജാവും കൂടെയുള്ളവരും ക്ഷീണരായി ജോര്ദാനിലെത്തി. അവര് അവിടെ വിശ്രമിച്ചു.
19 : എന്റെ യജമാനന്റെ മകനെയല്ലാതെ ഞാന് ആരെ സേവിക്കും? നിന്റെ പിതാവിനെ സേവിച്ചതു പോലെ തന്നെ, ഇനി ഞാന് നിന്നെ സേവിക്കും, ഹൂഷായി മറുപടി പറഞ്ഞു.
20 : അപ്പോള് അബ്സലോം അഹിഥോഫെലിനോടു പറഞ്ഞു: നമ്മളെന്തു ചെയ്യണം? നിനക്കെന്തു തോന്നുന്നു?
21 : അവന് അബ്സലോമിനോടു പറഞ്ഞു: കൊട്ടാരം സൂക്ഷിക്കാന് നിന്റെ പിതാവു വിട്ടിട്ടുപോയ അവന്റെ ഉപനാരികളുമായി ശയിക്കുക. അങ്ങനെ നിന്റെ പിതാവിന്റെ വെറുപ്പിനു നീ പാത്രമായെന്ന് ഇസ്രായേല് അറിയും. നിന്റെ അനുയായികള്ക്ക് ഇതു ധൈര്യം കൊടുക്കും.
22 : അവര് അബ്സലോമിനു കൊട്ടാരത്തിനു മുകളില് ഒരു കൂടാരം ഒരുക്കി. അവിടെ ഇസ്രായേല്ക്കാര് കാണ്കെ അബ്സലോം തന്റെ പിതാവിന്റെ ഉപനാരികളെ പ്രാപിച്ചു.
23 : അക്കാലത്ത് അഹിഥോഫെല് നല്കിയ ഏതൊരുപദേശവും ദൈവവെളിപാടുപോലെ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ദാവീദും അബ്സലോമും അവന്റെ ഉപദേശം അത്ര വിലമതിച്ചിരുന്നു.